Lekker heet!

Via de socials (vooral Instagram staat er vol mee) zie je aldoor maar voorbij komen dat je blij moet zijn met je body. Trots moet zijn op het feit dat alles na je 50e gaat hangen, je een buikje krijgt, en je borsten nog eerder in je pantoffels zitten dan je voeten. 
De kilo’s komen er harder bij dan de weegschaal aankan. Je voelt je onzeker over jezelf.

Vandaag maak ik één van de meest intieme zaken bespreekbaar. 

Ook bij mij is de periode van onzekerheid aangebroken. Al een tijdje. Het sluimert al een dik jaar met mij mee. 
Voor vele vrouwen die de 50 gepasseerd zijn inmiddels, vast herkenbaar.
Met enige regelmaat, zeg maar 30% van de dag ben ik aan het opvliegen. Midden in de overgang. Last van stemmingswisselingen, en vooral van hitte-aanvallen. ’s nachts maar ook wel overdag.

Als draagster van nylonkousen is dat best een dingetje. Tijdens een heftige paar minuten van hitte….lieve mensen…ook de 8 denier zijn dan te veel.
Dan wil ik het liefst helemaal niks aan….ieder stukje stof moet dan van mijn huid af, zo snel mogelijk….want oh zo heet.
Het zweet breekt mij uit, mijn koppie kleurt van nude naar bijna bordeaux. 

Zoals ik al schreef, ook overdag. Tijdens de behandelingen bij de klant in de stoel.
Het staat alleen zo raar he……..naakt rondlopen op mijn werk.  
Dus houdt ik het zo luchtig mogelijk. En draag ik het meest katoen. Zeker met de zomerse temperaturen. Zegt de dame die normaal gesproken heel goed tegen de warmte kan, zelfs tot koningin Koukleum omgedoopt is.
Lang leve de bus invisible spray deodorant. 
 
Best een heftige periode vind ik het.
Het heeft niet alleen nadelen hoor die overgang.
De emoties zijn extra hoog, dus ook de liefde is heel erg aanwezig. Lees: ze heeft vaker knuffelzin.
Als het aan mij lag…..iedere dag!
In de praktijk lukt dat niet altijd, maar als ik mijn zinnen erop gezet heb….laat ik heel de dag de spanning oplopen.
Draag dan wel degelijk nylons om mijn benen. En gooi al mijn charmes in de strijd. Ondertussen hoop ik tijdens het spel der verleiding dat er geen opvlieger komt.
Ach, wat maakt het ook uit, dan is het toch al warm. 

Een aantal jaar geleden, toen ik nog nergens last van had en ik zag de clichés voorbij komen van een aantal collega overgangsters dacht ik …”is dat niet wat overdreven?” Nu weet ik….alles wat ze zeggen is waar. 

Die onzekerheid is echt vreselijk!
Wat denken mannen ervan als de in nylon gehulde benen van de rijpere vrouw er zonder kousen uit zien als een maanlandschap. Als ze lacht, haar kraaienpootjes duidelijk zichtbaar zijn, en de lettergrootte van de smartphone nog net niet op maximaal staat. 
Ik spreek voor mezelf als ik zeg dat ik er toch mooi uit wil blijven zien. Daar ook echt mijn best voor doe, maar het verval niet helemaal tegen te houden is. 
Natuurlijk zijn er oplossingen voor. Maar mij zie je echt niet in de behandelkamer van de plastisch chirurg verschijnen. Daar ben ik dan weer te schijterig voor. 
Dan maar die stretch kokerrok met een elastieken tailleband die fijn mee rekt.

Ga ik me berusten in het lot en in mijn achterhoofd houden dat er bij de heren een dalend testosterongehalte is, ook zij enigszins last krijgen van de zwaartekracht ;-), de menukaarten niet meer kunnen ontcijferen zonder leesbril en het 8 uur journaal missen omdat de powernap het won?!
Ik denk dat ik geen andere keuze heb.

Uiteindelijk wint de liefde voor nylon en elkaar het toch….

Tot de volgende blog.

Patricia

 

www.kousenbenen.nl