Ik was denk ik een jaar of 6…
Zondagochtend. Mijn vader kwam thuis van nachtdienst, nam mij op zijn schouders en danste met mij de kamer rond. En zong dan….’Vogeltje wat ben je vroeg, iiiiis de nacht niet lang genoeg….neeeee de nacht is altijd veel te kort….etc etc.
Dat was echt een vader/dochter ritueel.
Heerlijke herinneringen heb ik daaraan. Zelf denk ik dat mijn vader niet weet dat ik zoveel waarde hecht aan die tijd. Zo af en toe heb ik het nodig om eraan herinnerd te worden. Heel even terug naar dat kleine meisje dat onbezorgd naar de Ko de Boswachtershow luisterde.
35 jaar later kwam ik met kerst voor de eerste keer met echte naadnylons aan bij hem en zijn vrouw op bezoek.
Nog geen jaar samen met mijn liefde en voor het eerst samen kerst vieren.
Men zag zijn blik naar mij en mijn benen gaan. Het was alsof hij ineens besefte dat ik niet meer dat kleine meisje was dat hij altijd meenam op zijn schouders.
Gekleed in een zwarte kokerrok, nude naadkousen en geweldige hakken aan mijn voeten.
Ik zal die dag niet snel meer vergeten.
Was ik niet altijd dat meisje dat liever onzichtbaar was?
Dat meisje dat stilletjes in een hoekje zat en observeerde wat iedereen deed en zei op zo’n dag als deze.
Nu kwam ze als een dame die zich erg goed voelde en dat uitstraalde aan alle kanten.
Mijn pa had gekookt. Dat wil zeggen……..een 3* menu op tafel gezet.
We genoten van zijn kerstdiner. Ik genoot van de liefde aan mijn zijde en van de kousen die ik droeg.
Werkelijk, ik voelde mij een ander mens……..
Nog steeds….nu 10 jaar later voel ik me een ander mens wanneer ik kousen draag.
Dat kan ik niet vaak genoeg zeggen.
Het zal voor mij nooit iets worden dat normaal is.
Geen dagelijkse gang van zaken. Niet zoals ik iedere morgen een bordje havermout eet. Of ’s morgens en ’s avonds mijn tanden poets.
Het dragen van kousen blijft speciaal.
Zeker als het om een bepaalde gelegenheid gaat. Daar leef ik naar toe.
Ik tel de dagen af, bepaal welke kousen ik ga dragen. Ga ik voor een naadje of voor niet zo opzichtig. Wat voor schoenen doe ik daar dan bij.
Ga ik voor een hak waar ik heel de avond op kan staan, lopen, dansen, of wordt het een avondje zien en gezien worden, en ga ik voor iets meer verleiding dan ik normaal zou doen……. De lingerie niet te vergeten, die moet het plaatje afmaken.
Het geraffineerde jurkje, of ga ik toch voor het meer onzichtbare.
Mijn haar…nog even een afspraak maken bij mijn favoriete kapper om mijn haar te laten stylen, of slaap ik een nacht met die onhandige kruldingen.
Make-up doe ik zelf…Dat is tenslotte ook mijn vak.
We hebben binnenkort inderdaad een aantal leuke gelegenheden waar ik naar uit kan kijken.
Gelukkig kan het weer…
Ik tel mijn zegeningen.
Pas goed op jezelf en blijf gezond!
Tot de volgende blog.
Patricia
www.kousenbenen.nl
Prachtige verhaal Patricia, ik vind het zo mooi als vrouwen panty of nylons dragen, kan mijn ogen er dan niet vanaf houden
Nylons moeten het straatbeeld weer bepalen zomer of winter. Heb ik zelf ook
Geweldig verhaal, helaas zelden meer te aanschouwen. Ik mis deze aandacht voor het vrouwelijke aspect. Hopelijk komt o.a. door jou verhalen meer aandacht voor het vrouwelijke gevoel en uitvoering.